پا برهنه تا بهشت

دلم مي خواهد برايت عاشقانه بنويسم :

مي خواهم از آمدنت بگويم .. از رسيدنت …

از پايان شب هاي بلند غيبتت ….

عشق من : آرزو مي کنم روزي بيايي و در حضورت

برايت جشن آغاز امامت بگيرم

مولاجان … بيا ببين : هنوز که نيامده اي ،

بزمي عاشقانه آراسته ام برايت تا قدم بر خانه ام بگزاري و

کلبه ام را به نور وجودت مُنور کني عزيز …

در بالاي مجلس برايت جايگاهي تدارک ديده ام

که هميشه به يادت خالي مي ماند ! راستي چرا نمي آيي ؟

ميهمانانم هر سال در جشن امامتت سراغت را از من مي گيرند

که آقايم کجاست ؟

چرا دير کرده ! چرا به ميهماني خودش نرسيده ؟! …

نمي دانم جانِ مهدي : جوابشان را چه بگويم ؟

اما با لبخندي به ياد آمدنت به آنها مي گويم در راه است :….

آقايم در راه مانده ، ميرسد .. !

بيا ببين آقاجان : براي هديه به ميهمانان مجلست

از جمکرانت - نقش - خانه ات را آورده ام

تا با ديدن خانه ي آسماني ات به يادشان بماند

که براي آمدنت دعاي فرج بخوانند… ا

گر شد به ميهماني ام بيا مولاجان :‌ قول رسيدنت را داده ام ..

لااقل سَري به بزم عاشقانه ام بزن مولاجان :

شادمانه هايم برايت دلتنگ اند ..